Komite Internazionalistak

dos, en este largo día dos. entre peñascos y relojes detenidos, escombros aburridos y columnas trácias, entre cuevas pintadas y pan de oro, entre cruces, iconos y turistas ciegos, postales y portales. en la ciudad palestina de belén, donde se nace triste, atado, donde se nace historia. en la ciudad ocupada de betlehem, encuentro dos banderas viejas. nos reciben apagadas.

{mosmap width='638'|height='250'|lat='31.551623'|lon='35.108185'|zoom='4'| zoomType='Large'|zoomNew='0'|mapType='Satellite'| showMaptype='1'|overview='0'|text='Hebron, Palestina'|lang=''}

[Koldo Sagasti] Atzo Bethlehemen eman genuen gaua, esanahi mistikoz beteriko hiria eta garai batean behintzat milioika turista erlijiosoren helmuga. Jerusalemetik 5 kilometro eskasera izanagatik eta kristauen erlijioaren sorburua izanagatik, lasaitasun giroa sumatzen da hiri zaharreko karriketan. Bethelhem zein inguruko herrixkak inguratzen dituen porlanezko harresiagatik izan ez balitz, inork gutxik esango zukeen okupatutako hiri batean geundela. Halaxe kontatu zigun Victor Bartaseh-ek, Bethlehemeko PFLP alderdi ezkertiarreko alkateak, harekin izandako bileran, bere hiriko arazoen inguruan mintzatu zitzaigunean. Olibondo egurraren artisaugintzaz eta oliba olioaz aparte, turismoa izan da historikoki kristauen jainkoaren ustezko jaioterriko diru iturri nagusia, egun aldiz, harresiaren bidez hiria ghetto bat bihurtu izanaren ondorioz, turista-talde antolatu apurrek sartu-irten bat egiten dute jaiotzaren elizan eta segituan bueltan eramaten dituzte Jerusalemera. Ez dira tenplua inguratzen duen plazatik baino haratago mugitzen, ez dute gaurik ematen bertan, eta ondorioz ez dute sosik uzten herrian. Aida errefuxiatuen kanpamendura bisita bat eginda eta bertako eraikin gain-populuetako terraza batetik begiratuta, errazago ulertzen da itxiera fisiko eta ekonomiko honen zergatia.

{mosmap width='638'|height='250'|lat='31.806394'|lon='35.230408'|zoom='4'| zoomType='Large'|zoomNew='0'|mapType='Satellite'| showMaptype='1'|overview='0'|text='Jerusalem'|lang=es''}

Uztailak 7. Goizeko zortziak Ramallah-n, Jerusalenera buelta egin dugu, autobusean igota handik hamar minututara berriro ere check point madarikatua pasa behar, gaurkoan lasai zegoen ez da istilu haundirik egon, badirudi apartheida normalizatzen ari dela (honek dakarren arriskuarekin), pasatu egin gara soldaduen pasotismopean. Check pointa pasa eta harresia atzean utzita, tranbiaren obrak gure ondoan ditugula abiatzen gara Jerusaleneko kaleetan barna, hiria bitan banatuko duen tranbia, ekialdea eta mendebaldea, isolamendua Jerusaleneraino eramateko modua.

Jerusalem eta Ramallah lotzen dituen  errepidean barrena abiatu da autobusa hiri zaharra atzean utzita. Bide ertzean apartheid-tranbiaren obrek ibilgailuaren bidea oztopatzen dute behin eta berriro. Errepide labirinto horretan askotan zaila da jakitea Israel ala PANren (Palestinako Aginte Nazionala) administraziopeko eremuetan zauden, izan ere, Jerusalemeko udalak sustatutako azpiegituraren helburua, hain zuzen ere, populazio arabiarreko auzoak hirigunetik banatzea baita. Trenbidea bukatutakoan, beraz, egun Jerusalemeko hirigunean dauden hainbat auzune palestinar hiritik kanpo geldituko dira eta horrela sionistek aurrera pausu bat emango dute arabiarrak Hiri Santutik garbitzeko. Bidean aurrera egin ahala, errepideak porlanezko paretarekin egin du topo. 2002an eraikitzen hasitako harresia banaketa etnikoaren ikur esanguratsuena da, askotan espazio bera konpartitzen duten bi munduen arteko bereizketaren mugarik ikusgarriena, ez bakarra baina. Eta porlanezko erraldoiaren itzalpean dihoan errepideak, azkenik, Kalandiaraino eraman gaitu, alegia, Ramallahko ghettora bide ematen duen kontrol militarreraino. Kalandiako check-pointa zeharkatzea ez da garai batean bezain zaila, izan ere, apartheid politikak garatzen diren neurrian, Zisjordaniako hiritartasuna duen inor ezin da inolaz ere ghettotik atera, hortaz, ezinbestean, Ramallahra sartzen garen guztiok atzerritarrak edo Israelgo nortasun agiridun palestinarrak gara. Kontrol eta miaketa zorrotzak, aldiz, ateratzeko bidean izango dira. Jatorri ezberdinetako palestinarren arteko bereizketa hau apartheid politikaren beste azkoin bira bat baino ez da. Check-pointa zeharkatzearekin batera ghettoaren porlanezko pareta grisak hamaika margolan koloretsuen euskarri bilakatu dira, eta hiru bat kilometro aurrerago, azkenik, Ramallahko erdiguneko Al Manara Plazara iritsi gara, hiriko bizitza sozialaren muina.