Komite Internazionalistak

Azken hilabeteotan Israelgo okupazio armadak modu kezkagarrian areagotu du Zisjordaniako palestinarren aurkako bortizkeria, bereziki Nablus eta Jenin bezalako ghettoetan. Orotara, 5.292 palestinar baino gehiago atxilotu (%14 adingabeak) eta 165etik gora erail dituzte etengabeko sarekadetan urtarriletik hona. Egoera lazgarri horri erantzunez, gainera, ordura arteko erakunde politiko tradizionalekin loturarik gabeko erresistentzia armatuko talde berriak antolatzen hasi dira, iparraldeko ghettoetan batez ere. Egoera nahasi hori aztertzeko Axier Lopez kazetaria izan dugu gonbidatuta Uhintifadako mikrofonootan aste honetako atalean. ARGIA aldizkariko berriemaileak Palestinako azken garaiotako egoera lazgarri horren analisia egin du argitaratu berri duen erreportai batean: "Zer gertatzen ari da Zisjordanian?"
Bere jardunean Lopezek azaldu ditu errepresio gorakada kezkagarri hau agerian uzten duten datuak, eta zehaztu du okupazio erregimenaren bortizkeriaren jomugan Nablus eta Jenin hiriak daudela, bertan antolatu izan baita historikoki Israelen aurkako erresistentzia mugimendurik irmoena. Egoera latz horri aurre egiteko antolatzen ari diren erresistentzia armatuko taldeen artean Areen Al-Aswad (Lehoiaren Gordelekuko Zaindariak) nabarmendu du, sona handia lortu baitu nazioarteko hedabideetan. Nablusen sortutako talde armatu berri hori fakzio politiko tradizionalekin loturarik ez duten gazteek osatzen dute. Haren ustetan, horrelako talde berrien sorrerak agerian uzten du belaunaldi gazteen aldentzea Palestinako Aginte Nazionaleko agintaritza historiko ustelarekin. Areago, ez dira gutxi diotenak Israelek Zisjordanian duen kontrola PANen kolaborazioari esker gertatzen ari dela, eta agintaritza palestinarrak erresistentziaren aurka jarduten duela. Testuinguru horretan, askok ilusioz ikusten dute erresistentzia talde berri hauen sorrera, orain arteko status quo delakoa kolokan jartzen dutelako eta Palestinan zerbait mugitzen ari den seinale direlako.

Azken hilabeteotan goraka egin dute modu kezkagarrian Israelgo armadaren ekintza errepresiboek Zisjordanian eta, testuinguru horretan, aste honetako atalean Nablusera jo dugu telefono bidezko elkarrizketan, bertan baitabil Unadikum erakundeko brigada bat. Daniel Lobato brigada horretako koordinatzailea izan dugu solaskide gure mikrofonootan. Palestinaren aldeko ekintzaile eta Uhintifadako kolaboratzaileak azaldu digu brigadak helburu bikoitza daukala; batetik, nekazari palestinarrei olibaren uzta garaian laguntza eta babesa ematea, sasoi horretan kolono juduen mehatxuak eta jazarpena pairatu ohi dituztelako; eta bestetik, ibilbide politikoa egitea, Palestinako gizarte mugimenduko erakundeekin bildu eta okupaziopean bizi diren hiritar palestinarren testigantzak jasotzeko. Bere jardunean kontatu dizkigu nazioarteko ekintzaileek zein diasporako palestinarrek Palestinako eremuetan sartzeko pairatzen dituzten oztopo eta zailtasunak, eta nola zailtasun horiek areagotzen ari diren azken garaiotan, apartheid legediak okupaziopean dauden eremuetan mugikortasuna mugatzen duelako. Izan ere, brigadan parte hartzekoak ziren hainbat lagun Tel Aviveko aireportuan gelditu eta deportatu egin zituzten. Kontatu digu, halaber, okupazio erregimenak bidaia hauek koordinatu ohi dituzten erakunde palestinar gehienak ilegalizatu eta terrorista izendatu dituela, eta horrek oraindik zailagoa egin dituela brigada hauetako antolakuntza lanak. Ilegalizazio horiek okupazioaren aurkako edozein erresistentzia antolatu mota desmobilizatzeko eta deusestatzeko estrategia israeldarraren baitan kokatu ditu. Bestetik, kontatu digu Nabluseko egoera bereziki larria dela, bertan gatazka latzak daudelako erresistentzia eta okupazio indarren artean; eta arreta deitu du Israelgo armadak darabilzkien errepresio baliabideen sofistikazioaren gainean, izan ere, gero eta teknologia tresna garatuagoak erabiltzen dituzte bertako populazio palestinarra kontrolatzeko. Salatu du Palestina telkologia militarrerako laborategi bilakatzen ari dela, eta bertan probatzen direla gerora gure herrialdeetara esportatuko diren teknika errepresiboak. Azkenik, brigadista izateak suposatu dion esperientzia pertsonala ere kontatu digu, izan ere, eurekin elkarlanean dauden erakundeetako informazioa biltzeaz gain, Palestinako jendearen erresistentzia testigantzak ere euren ahotik jasotzeko aukera izan du.

Otsailean Amnesty International erakundeak Isaelgo estatua apartheid erregimena dela salatzen duen txostena kaleratu zuen. Argitalpena 2017an abiatutako ikerkuntza lan luze eta neketsu baten emaitza izan zen. Ikerketa horretan bildu zuten dokumentazioak agerian utzi zuen ordurako Palestinako zein nazioarteko beste eragile askok duela urte askotatik salatzen zutena: Israelek gizateriaren aurkako ekintza sistematikoak burutzen dituela, zapalkuntza testuinguru instituzionalizatu baten baitan egiten duela, eta hori apartheid krimena dela. Amnesty Internationalek argitaratutako txostena ez da palestinarren giza eskubideen aurkako krimen sistematiko hori salatzen duen lehena, baina erakundeak duen ibilbide eta itzal handiagatik, aurrekaririk gabeko oihartzuna izan du nazioarteko iritzi publikoaren aurrean.
Txosten horren edukiaren mamia aztertzeko Sofia García izan dugu solaskide Uhintifadako mikrofonootan. García Amnesty International erakundearen koordinatzailea da Euskadin eta bere jardunean azaldu digu zein diren apartheid krimena aintzat hartzeko irizpide tekniko eta legalak. Haren esanetan, Israelek irizpide horiek guztiak betetzen ditu eta horregatik, apartheid erregimentzat har dezakegu. Azaldu digu, halaber, nolakoa izan den txostena egiteko prozedura, eta zer dela eta luzatu den hainbeste denboran dokumentazioa biltzeko prozedura, izan ere, elementu asko aztertu behar izan dituzte, legeditik hasita populazio palestinarra baztertzen duten azpiegutura edo hirigintza proiektuetara. Bestalde, estatu bat apartheid erregimentzat izendatzeak ekar ditzakeen ondorio sinboliko, politiko eta legalei buruz ere mintzatu zaigu, eta ohartarazi du gero eta estatu-gobernu eta nazioarteko erakunde gehiagok apartheid estatutzat daukatela Israel. Haren esanetan, hori desinbertsio eta ondorio ekonomikoak eragiten ari da. Gainera, salatu du Israelgo erregimea txostena kalera ez zedin saiatu zela, eta behin argitaratuta, erakundea desletigimatzen ahalegindu zela.
Bestetik, Gipuzkoako CAF trengintza enpresari dagokionez, salatu du apartheidaren azpiegitura horien eraikuntzan parte hartzen ari dela, eta zeharka, Israelek burututako Giza Eskubideen urraketa horiei etekina ateratzen ari zaiela. Izan ere, Beasaingo konpainiak Israelen duen bazkidea, Shapir enpresa, dagoeneko NBEren zerrenda beltzean dago, Palestinako okupazioarekin aberasteagatik. Gauzak horrela, gonbidatu du CAF proiektu horretatik erretiratzera.

Aste honetako atalean Gazako egoera jarri dugu arretaren jomugan, izan ere, iragan abuztuan Israelgo okupazio armadak beste eraso bat burutu zuen kostaldeko eskualdearen kontra, eta 50 lagunetik gora hil zituen. Oraingo honetan Jaldia Abubakra ekintzaile palestinarra izango da Uhintifadako mikrofonootara egunerokotasuneko kronika ekarriko digun solaskidea. Abubakra Palestinako diasporako kidea da. Gazan jaio zen, 48an okupatutako eremuetan kokatutako Beerseba herritik erbesteratutako errefuxiatuen familia baten baitan. Gainera, Masar Badil (Palestinako Ibilbide Iraultzaile Alternatiborako Mugimendua) mugimenduko sortzaile eta bultzatzaileetako bat da. Uda honetan, zenbait urteren buruan, bere jaioterria bisitatzeko aukera izan du, eta hango egoeraren berri eman digu. Bere jardunean Egiptorekiko mugan zehar Gazara sartzeko bizi izan zituen gora beherez hitz egin digu, izan ere, sarrera bereziki zaila izaten da daisporako palestinarrentzat edo Palestinaren aldeko ekintzaileentzat. Duela 16 urtetik gora luzatzen den blokeo horrek pertsonen eta oinarrizko lehengaien sarrerari eragiten die; baina baita irterari ere, esaterako, tratamendu medikua jasotzeko atera behar diren askok ezin izaten dute egin. Arreta deitu du, halaber, Gazako jendeak erakusten duen erresistentzia gaitasunaren inguruan, izan ere, blokeoaren ondorioz oinarrizko beharrak asetu ezin badituzte ere, bizitzeko gogoari eusten diote. Hala ere, ohartarazi du bereziki gazteek pairatzen duten egoera jasanezina dela, inongo baliabiderik ez dutelako, eta zenbaitek ihes egitea edo buruaz beste egitea beste irtenbiderik ez dutela. Bestalde, blokeoak Gazako ekonomia zaurgarriaren gainean duen eraginaz ere hitz egin digu. Bertan ekoiztutako produktuak ezin dira kanpora saldu, eta zenbaitetan eraso zuzenak ere burutzen dituzte nekazari eta arrantzaleen kontra. Egoera horri gaineratu behar zaio ur edangarria eta argindar elektrikoa lortzeko ezintasuna, eta gaixotasun kronikoen gorakada, hala nola, Israelek jaurtitako gai toxikoek eragindako minbiziak. Bestetik, Gaza eta Zisjordaniaren arteko banaketa geografiko, administratibo eta politikoa ere izan du hizpide, eta nola elikatzen duen Israelek banaketa hori. Haren esanetan, Fatah okupazio indarrak zaindutako autonomia baten tranpan erori da, eta haren mesedera dihardu, besteak beste, erresistentzia zilegia erasotuz. Zalantzan jarri du, era berean, Palestinako Agintearen zilegitasuna, ez bakarrik prozedura demokratiko baten bermea ez daukalako, baita populazio errefuxiatu eta erbesteratuak erakunde horretan ordezkaritzarik ez duelako ere.
Beste aldetik, Masar Badil mugimenduaren berri ere eman digu. Mugimendu horrek diasporako eta eremu okupatuetako palestinarrak koordinatzen ditu ibilbide iraultzaile alternatibo baten inguruan. Urrian urtebete beteko da ekimena abian jarri zenetik eta Bruselan antolatu duten ekitaldien egitarau oparo batez ospatuko dute.